Zjawisko to jest łatwe do zaobserwowania nawet w każdą pogodną noc. Nazywane jest ono spadaniem meteorów.

Światło potrzebuje około ośmiu minut, aby dojść ze Słońca na Ziemię i kilka godzin, by dotrzeć do najdalszych planet Układu Słonecznego, natomiast żeby dotrzeć do innych ciał spoza Układu Słonecznego - wiele lat.

Niebo jest pogodne, Słońce już zaszło i zaczynają się pojawiać gwiazdy. Nastają warunki wręcz wymarzone do obserwacji. Najpierw trzeba się jednak dobrze przygotować.

Oko to najtańszy przyrząd do obserwacji nieba, ale jak że znakomity. Jeszcze w czasach, kiedy nie było lunet, ludzie posługiwali się tylko oczami, własnym doświadczeniem oraz prostymi przyrządami do mierzenia kątów na niebie.

Mieszkańcy półkuli północnej nie są w stanie zobaczyć wszystkich gwiazdozbiorów, ze względu na to, że np. południowe gwiazdozbiory okołobiegunowe będą zawsze pod horyzontem dla obserwatora z półkuli północnej w umiarkowanych szerokościach geograficznych.

Do określania położenia ciał niebieskich na niebie astronomowie posługują się układami współrzędnych, analogicznych do tych, których używa się do oznaczania położeń punktów na powierzchni Ziemi, w czym bardzo pomocna jest koncepcja sfery niebieskiej.