7 lipca 2022r.   CT 11:52   UT 09:52   JD 2440587.5
  • Strona Główna
  • Mapa portalu
  • Kontakt
..::AstroVisioN::.. Internetowy Portal Astronomiczny - wszechświat nigdy nie był tak blisko...
| |
  • Wiedza
    • Podstawy Astronomii
    • Spojrzenie w Kosmos
    • Astronautyka
    • Gwiazdy i Galaktyka
    • Astronomia Pozagalaktyczna
    • Inne Tematy
  • News
    • Wszystkie
    • Astronomia
    • Zjawiska
    • Radio
    • Portal
  • Obserwacje
    • Początki Obserwacji
    • Specyfikacja Obserwacji
    • Sprzęt
    • Astrofotografia
    • Nasze Obserwacje
  • Forum
  • Katalog
  • AVN.FM
    • O AVN.FM
    • Regulamin
    • Współpraca
    • Nasze Audycje
    • Prawa Autorskie
  • Pokazy Nieba
  • TZMA2015
12
Najdokładniejszy pomiar odległości do LMC

Najdokładniejszy pomiar odległości do LMC
Wielki Obłok Magellana jest najlepiej poznanym obiektem południowego nieba. Aż trudno uwierzyć, że dopiero trzy lata temu astronomowie określili odległość do tej galaktyki z dokładnością na poziomie 2%.

Widok Drogi Mlecznej po kolizji z Andromedą

Widok Drogi Mlecznej po kolizji z Andromedą
Astronomowie z NASA ogłosili, że są w stanie z dużą dokładnością przewidzieć, jak kosmiczna kolizja Drogi Mlecznej z Andromedą może wpłynąć nie tylko na samą Galaktykę, ale i na nasz Układ Słoneczny.

  • Najnowsze
  • Odległość do Wielkiego Obłoku Magellana znana z dokładnością do 2%
  • Zakończył się Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2014 - Relacja z imprezy
  • Galaktyka Andromedy - perła jesiennego nieba
  • Eta Carinae jako LBV
  • Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2012 - relacja z imprezy
  • O jednej takiej, co udaje RR Lyrae
  • Tranzyt Wenus 2012 razem z AstroVisioN - relacja
  • Popularne
  • Ile galaktyk udało nam się odkryć do tej pory?
  • Opozycje Marsa
  • Galaktyka Andromedy - perła jesiennego nieba
  • Astronomiczna przygoda w Chile
  • Eta Carinae jako LBV
  • Zakończył się Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2014 - Relacja z imprezy
  • Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2012 - relacja z imprezy
  • Polecane
  • Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2012 - relacja z imprezy
  • Tutorial obróbki szkiców w programie GIMP
  • Opozycje Marsa
  • Prawdziwy kształt Mgławicy Pierścień
  • Moja przygoda w RPA
  • Astronomiczna przygoda w Chile
Oceny wizualne blasku gwiazd

Oceny wizualne blasku gwiazd

5 Maj 2005r. w Fotometria Gwiazd napisał/a Marcin Szulc

Miarą widomego blasku ciał niebieskich jest oświetlenie dawane przez ich światło dochodzące do obserwatora. Zanim nauczono się mierzyć to oświetlenie, wielkości gwiazdowe oceniano subiektywnie z wrażenia światła odczuwalnego przez oko. Na takim wrażeniu subiektywnym oparte były oceny blasku 1022 gwiazd, podane w katalogu Ptolemeusza, umieszczonym w Almageście i na takich ocenach oparte były wszystkie wielkości gwiazdowe podawane przez astronomów aż do połowy XIX wieku.

       Miarą widomego blasku ciał niebieskich jest oświetlenie dawane przez ich światło dochodzące do obserwatora. Zanim nauczono się mierzyć to oświetlenie, wielkości gwiazdowe oceniano subiektywnie z wrażenia światła odczuwalnego przez oko. Na takim wrażeniu subiektywnym oparte były oceny blasku 1022 gwiazd, podane w katalogu Ptolemeusza, umieszczonym w Almageście i na takich ocenach oparte były wszystkie wielkości gwiazdowe podawane przez astronomów aż do połowy XIX wieku.

       Ptolemeusz w swym katalogu podawał wielkości gwiazdowe z dokładnością do 1m dodając dla niektórych gwiazd do liczby oznaczającej wielkość wyrazów "mniej" lub "więcej", co dawało dla tych gwiazd dokładność (1/3)m. Ten sposób oznaczania wielkości gwiazdowych utrzymał się przez następne wieki aż do pierwszej połowy XIX wieku.

       Zasadę oznaczania blasku gwiazd wielkościami astronom angielski Flamsteed przeniósł na gwiazdy widoczne przez lunetę, podając dla wielu gwiazd w swym katalogu wielkość 7m. Inni astronomowie oznaczali słabsze gwiazdy kolejno większymi liczbami 8m, 9m itd.

       W. Herschel zwrócił uwagę na to, że oko może oceniać dość dokładnie małe różnice w blasku gwiazd. Metoda ta została następnie udoskonalona przez Argelandera i znalazła zastosowanie do ocen blasku tzw. gwiazd zmiennych.

       W wyniku prac W. Herschela, jego syna J. Herschela i F. W. Argelandera wzrosła dokładność w ocenach blasku gwiazd. Od XIX wieku w katalogach zawierających położenia gwiazd ich blask zaczęto podawać z dokładnością do 0m,1. W szczególności uczynił to Argelander w katalogu BD i wielkości zawarte w tym katalogu przez długi czas służyły powszechnie jako parametr oznaczający blask gwiazd.

       Oceny blasku dokonywane przez obserwatorów położeń gwiazd były oparte na skali pamięciowej i choć obserwatorowie podawali wielkości gwiazdowe z dokładnością do 0m,1, jednak systematyczne błędy zależne od subiektywnego charakteru ocen bywały dość duże, przekraczające niekiedy dla gwiazd słabych 1m. Dokładne wielkości gwiazdowe zaczęto dopiero poznawać, gdy opracowane zostały metody pomiarów fotometrycznych.

Referencje:
Eugeniusz Rybka: "Astronomia Ogólna" wyd. VI

Komentarze użytkowników

( DODAJ SWÓJ )
Nikt jeszcze nie napisał komentarza do tego materiału.

Napisz komentarz

Avatar
Twoje Imię
7.07.2022, 11:52



Zastrzegamy sobie możliwość edycji wpisów
w przypadku rażących błędów ortograficznych.

Email | Źródła RSS

Odpowiedz na pytanie zadane w sondzie.

Za co lubicie AVN?






Zjawiska oraz wydarzenia w nadchodzącym miesiącu.

Zagłosuj lub zgłoś swoją stronę.

Ostatnio pisaliście:

Rozalia: Jest to temat bardzo interesujacy ale zarowno tez dla m...
Sylwia: Dlaczego na naszym niebie sa caly czas te same gwiazdoz...
luisa kim: Przydałaby się jednak aktualizacja.

  • O Nas
  • Redakcja
  • Kontakt
  • Współpraca
  • Mapa Portalu
  • Oddział Prasowy
  • Subskrybcja
AstroVisioN - Internetowy Portal Astronomiczny
All rights reserved - Wszelkie prawa zastrzeżone. Copyright © 2004 - 2022 r.
Designed by: PROART Serwer zapewnia: proart-studio.com