7 lipca 2022r.   CT 13:09   UT 11:09   JD 2440587.5
  • Strona Główna
  • Mapa portalu
  • Kontakt
..::AstroVisioN::.. Internetowy Portal Astronomiczny - wszechświat nigdy nie był tak blisko...
| |
  • Wiedza
    • Podstawy Astronomii
    • Spojrzenie w Kosmos
    • Astronautyka
    • Gwiazdy i Galaktyka
    • Astronomia Pozagalaktyczna
    • Inne Tematy
  • News
    • Wszystkie
    • Astronomia
    • Zjawiska
    • Radio
    • Portal
  • Obserwacje
    • Początki Obserwacji
    • Specyfikacja Obserwacji
    • Sprzęt
    • Astrofotografia
    • Nasze Obserwacje
  • Forum
  • Katalog
  • AVN.FM
    • O AVN.FM
    • Regulamin
    • Współpraca
    • Nasze Audycje
    • Prawa Autorskie
  • Pokazy Nieba
  • TZMA2015
12
Najdokładniejszy pomiar odległości do LMC

Najdokładniejszy pomiar odległości do LMC
Wielki Obłok Magellana jest najlepiej poznanym obiektem południowego nieba. Aż trudno uwierzyć, że dopiero trzy lata temu astronomowie określili odległość do tej galaktyki z dokładnością na poziomie 2%.

Widok Drogi Mlecznej po kolizji z Andromedą

Widok Drogi Mlecznej po kolizji z Andromedą
Astronomowie z NASA ogłosili, że są w stanie z dużą dokładnością przewidzieć, jak kosmiczna kolizja Drogi Mlecznej z Andromedą może wpłynąć nie tylko na samą Galaktykę, ale i na nasz Układ Słoneczny.

  • Najnowsze
  • Odległość do Wielkiego Obłoku Magellana znana z dokładnością do 2%
  • Zakończył się Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2014 - Relacja z imprezy
  • Galaktyka Andromedy - perła jesiennego nieba
  • Eta Carinae jako LBV
  • Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2012 - relacja z imprezy
  • O jednej takiej, co udaje RR Lyrae
  • Tranzyt Wenus 2012 razem z AstroVisioN - relacja
  • Popularne
  • Ile galaktyk udało nam się odkryć do tej pory?
  • Opozycje Marsa
  • Galaktyka Andromedy - perła jesiennego nieba
  • Astronomiczna przygoda w Chile
  • Eta Carinae jako LBV
  • Zakończył się Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2014 - Relacja z imprezy
  • Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2012 - relacja z imprezy
  • Polecane
  • Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2012 - relacja z imprezy
  • Moja przygoda w RPA
  • Opozycje Marsa
  • Astronomiczna przygoda w Chile
  • Tutorial obróbki szkiców w programie GIMP
  • Prawdziwy kształt Mgławicy Pierścień
Fotometria wizualna gwiazd

Fotometria wizualna gwiazd

5 Maj 2005r. w Fotometria Gwiazd napisał/a Marcin Szulc

Wielkości gwiazdowe oparte na wrażeniach świetlnych doznawanych przez oko noszą nazwę wielkości wizualnych, a dział astronomii obejmujący metody wyznaczania wielkości gwiazdowych nazywamy fotometrią wizualną.

       Wielkości gwiazdowe oparte na wrażeniach świetlnych doznawanych przez oko noszą nazwę wielkości wizualnych, a dział astronomii obejmujący metody wyznaczania wielkości gwiazdowych nazywamy fotometrią wizualną.

       Oko ludzkie jest wrażliwe na fale świetlne o długościach od 4000 Å do 7200 Å z maksimum czułości około 5000 Å.


       Wizualne metody fotometryczne są w zasadzie oparte na właściwości oka, pozwalającej z dużą dokładnością oceniać równość w oświetleniu, co sprawia, że oko może dokładnie oceniać równość blasku gwiazd. Instrumenty do mierzenia blasku gwiazd metodami wizualnymi, czyli fotometry wizualne, są przeto tak skonstruowane, że obserwator sprawdza obserwowane obiekty, np. dwa obrazy gwiazd lub obraz gwiazdy i sztucznego źródła światła, do jednakowego blasku. Ze stopnia osłabienia światła można obliczyć różnicę blasku obserwowanych obiektów.

       Najdokładniejsze wyniki w fotometrii wizualnej uzyskiwano za pomocą fotometrów opartych na zjawisku polaryzacji światła. W fotometrach tych głównymi częściami składowymi były pryzmaty polaryzacyjne, w których światło bywa spolaryzowane w dwóch prostopadłych wzajemnie płaszczyznach. Nie wchodząc w szczegóły budowy fotometrów wizualnych należy tylko wspomnieć, że jednym z typów fotometrów stosowanym w obserwatorium w Poczdamie, osłabiano za pomocą układu prymatów polaryzacyjnych światło lampki tak, aby jej obraz punktowy miał ten sam blask co i obserwowana gwiazda. W innym fotometrze, stosowanym w Harvardzkim Obserwatorium Astronomicznym sprawiano za pomocą urządzeń polaryzacyjnych, że obserwator sprowadzał blask obserwowanej gwiazdy i blask wybranej gwiazdy przy biegunie widzianej jednocześnie w lunecie do jednakowego natężenia dla obu tych gwiazd.

       Najobszerniejszy katalog wielkości wizualnych gwiazd opracowano w Harvardzkim Obserwatorium na podstawie obserwacji wykonanych w Cambridge (USA) i Peruwiańskich Andach. Harvardzka fotometria objęła wszystkie gwiazdy całego nieba aż do 6m,5 w liczbie przeszło 9000 i ponadto około 35000 gwiazd słabszych. Stała się ona podstawową dla dalszego rozwoju fotometrii gwiazdowej. W fotometrii poczdamskiej opracowano katalog wielkości fotometrycznych dla przeszło 14000 gwiazd jaśniejszych od 7m,5 według katalogu BD. W jednym i drugim katalogu punkt zerowy, od którego liczono wielkości gwiazdowe, oparto na ocenach blasku gwiazd podanych w katalogu BD przyjmując zasadę, ze średnią wielkość wybranych podstawowych gwiazd ma być równa średniej ich wielkości z katalogu BD.

Referencje:
Eugeniusz Rybka: "Astronomia Ogólna" wyd. VI

Komentarze użytkowników

( DODAJ SWÓJ )
Nikt jeszcze nie napisał komentarza do tego materiału.

Napisz komentarz

Avatar
Twoje Imię
7.07.2022, 13:09



Zastrzegamy sobie możliwość edycji wpisów
w przypadku rażących błędów ortograficznych.

Email | Źródła RSS

Odpowiedz na pytanie zadane w sondzie.

Za co lubicie AVN?






Zjawiska oraz wydarzenia w nadchodzącym miesiącu.

Zagłosuj lub zgłoś swoją stronę.

Ostatnio pisaliście:

Rozalia: Jest to temat bardzo interesujacy ale zarowno tez dla m...
Sylwia: Dlaczego na naszym niebie sa caly czas te same gwiazdoz...
luisa kim: Przydałaby się jednak aktualizacja.

  • O Nas
  • Redakcja
  • Kontakt
  • Współpraca
  • Mapa Portalu
  • Oddział Prasowy
  • Subskrybcja
AstroVisioN - Internetowy Portal Astronomiczny
All rights reserved - Wszelkie prawa zastrzeżone. Copyright © 2004 - 2022 r.
Designed by: PROART Serwer zapewnia: proart-studio.com