Bliźniacza siostra Ziemi
16 Paź 2005r. w Wenus napisał/a Marcin GładkowskiNie bez powodu Wenus jest często nazywana "bliźniaczą siostrą Ziemi". Pod względem rozmiarów, masy, gęstości i przyśpieszenia siły ciężkości obie planety w zasadzie mało się od siebie różnią.
Średnica globu Wenus wynosi około 12 105 kilometrów, a więc niewiele ustępuje średnicy naszej planety. Jej objętość wynosi 0,861 objętości Ziemi, a absolutna masa 4,867 * 1027 gramów, co stanowi 0,815 masy naszego globu. Z liczb wynika, że Wenus ma średnią gęstość 5,22 grama na centymetr sześcienny, a więc bardzo zbliżoną do średniej gęstości Ziemi.
Już ze zbieżności masy i rozmiarów tych dwóch planet można wnioskować, że i siła ciężkości na ich powierzchniach nie powinna się wiele różnić. Rzeczywiście, przyciąganie grawitacyjne na Wenus jest tylko o 0,1 słabsze niż przyciąganie grawitacyjne na Ziemi. Tak więc człowiek o wadze 76 kilogramów ważyłby tam niewiele mniej, bo około 68 kilogramów. Również prędkość ucieczki dla Wenus jest niewiele mniejsza niż na Ziemi, wynosi bowiem 10,3 kilometra na sekundę.
Nie bez powodu Wenus jest często nazywana 'bliźniaczą siostrą Ziemi'. Pod względem rozmiarów, masy, gęstości i przyśpieszenia siły ciężkości obie planety w zasadzie mało się od siebie różnią.
A jednak dwa doniosłe fakty odróżniają Wenus od Ziemi: jest stale pokryta grubą warstwą gęstych obłoków i panują tam o wiele wyższe temperatury. Wenus krąży bliżej Słońca i dlatego otrzymuje o wiele więcej promieniowania niż nasza planeta. Wenus to druga po Merkurym planeta, która krąży dokoła Słońca wewnątrz ziemskiej orbity. Porusza się dokoła niego w średniej odległości 108,1 milionów kilometrów, czyli prawie 40 milionów kilometrów bliżej niż Ziemia. Odległość ta niewiele się zmienia, ponieważ Wenus ma orbitę z najmniejszym ze wszystkich planet mimośrodzie, który wynosi 0,0068. Kształt jej orbity - podobnie jak kształt orbity ziemskiej - jest bardzo zbliżony do koła.
Po orbicie Wenus porusza się ze średnią szybkością 35 kilometrów na sekundę, zatem szybciej niż Ziemia. Krąży bliżej Słońca zataczając dokoła niego mniejszy okręg i w związku z tym potrzebuje mniej czasu na dokonanie pełnego obiegu. Gwiazdowy okres obiegu orbitalnego Wenus wynosi 224 dni 16 godzin i 48 minut, czyli około 3/5 czasu, jaki na obieg potrzebuje Ziemia.
Prawie kołowa orbita Wenus jest nachylona względem płaszczyzny orbity ziemskiej pod kątem około 3 stopni.
Nie jest to wprawdzie wielkie nachylenie, ale większe od nachylenia orbit innych planet - z wyjątkiem orbit Merkurego i Plutona. Zatem ma to duży wpływ na częstotliwość przejść Wenus przed tarczą słoneczną, które są rzadsza od przejść Merkurego przed tarczą słoneczną. Ostatnio takie zjawiska zaobserwowano m. in. 8 grudnia 1871 roku i 6 grudnia 1882 roku. Najbliższe wystąpiło 8 grudnia 2004 roku, a ponownie będzie można je ujrzeć 5 czerwca 2012 roku.
Należy zaznaczyć, że Merkury i Wenus są jedynymi planetami, które dla obserwatora ziemskiego mogą od czasu do czasu być widoczne na tle tarczy słonecznej. Po raz pierwszy zdał sobie sprawę z tego faktu Jan Kepler i m. in. obliczył dokładne daty tych zjawisk w XVII wieku. Wynikało z nich, że Merkury będzie widoczny na tle tarczy słonecznej 7 lutego 1631 roku, a Wenus 6 grudnia tego samego roku. Niestety ten wielki uczony nie dożył tego wspaniałego spełnienia się tych przewidywań.
Zjawisko przejścia Merkurego przed tarczą Słońca obserwował Piotr Gassendi, który usiłował także zaobserwować przejście Wenus. Oczekiwane zjawisko jednak nie nastąpiło, czego początkowo nie potrafiono wyjaśnić. Dopiero po pewnym czasie stwierdzono, że Wenus istotnie w roku 1631 przeszła przed tarczą słoneczną, ale miało to miejsce w nocy z 6 na 7 grudnia i dlatego nie mogło być widoczne we Francji.
Znany angielski astronom Edmund Halley 91656 - 1742) doszedł do wniosku, iż przejścia Wenus przed tarczą Słońca można z powodzeniem wykorzystać do pomiaru odległości Ziemi od Słońca. Opracował nawet szczegółowo metodę dokonywania pomiarów, która jednak nie jest stosowana w naszych czasach. Metodę Halley'a wykorzystano do obserwacji przejścia Wenus w roku 1769 roku i dość dokładnie jak na owe czasy wyznaczono odległość Ziemi od Słońca. Z pomiarów wynikało, że średnia odległość Ziemi od Słońca wynosi 152 miliony kilometrów. W rzeczywistości odległość ta jest mniejsza o około 2,5 miliona kilometrów, a stwierdzono to już w późniejszych czasach, gdy zastosowano dużo dokładniejszą metodę pomiaru.
Już ze zbieżności masy i rozmiarów tych dwóch planet można wnioskować, że i siła ciężkości na ich powierzchniach nie powinna się wiele różnić. Rzeczywiście, przyciąganie grawitacyjne na Wenus jest tylko o 0,1 słabsze niż przyciąganie grawitacyjne na Ziemi. Tak więc człowiek o wadze 76 kilogramów ważyłby tam niewiele mniej, bo około 68 kilogramów. Również prędkość ucieczki dla Wenus jest niewiele mniejsza niż na Ziemi, wynosi bowiem 10,3 kilometra na sekundę.
Nie bez powodu Wenus jest często nazywana 'bliźniaczą siostrą Ziemi'. Pod względem rozmiarów, masy, gęstości i przyśpieszenia siły ciężkości obie planety w zasadzie mało się od siebie różnią.
A jednak dwa doniosłe fakty odróżniają Wenus od Ziemi: jest stale pokryta grubą warstwą gęstych obłoków i panują tam o wiele wyższe temperatury. Wenus krąży bliżej Słońca i dlatego otrzymuje o wiele więcej promieniowania niż nasza planeta. Wenus to druga po Merkurym planeta, która krąży dokoła Słońca wewnątrz ziemskiej orbity. Porusza się dokoła niego w średniej odległości 108,1 milionów kilometrów, czyli prawie 40 milionów kilometrów bliżej niż Ziemia. Odległość ta niewiele się zmienia, ponieważ Wenus ma orbitę z najmniejszym ze wszystkich planet mimośrodzie, który wynosi 0,0068. Kształt jej orbity - podobnie jak kształt orbity ziemskiej - jest bardzo zbliżony do koła.
Po orbicie Wenus porusza się ze średnią szybkością 35 kilometrów na sekundę, zatem szybciej niż Ziemia. Krąży bliżej Słońca zataczając dokoła niego mniejszy okręg i w związku z tym potrzebuje mniej czasu na dokonanie pełnego obiegu. Gwiazdowy okres obiegu orbitalnego Wenus wynosi 224 dni 16 godzin i 48 minut, czyli około 3/5 czasu, jaki na obieg potrzebuje Ziemia.
Prawie kołowa orbita Wenus jest nachylona względem płaszczyzny orbity ziemskiej pod kątem około 3 stopni.
Nie jest to wprawdzie wielkie nachylenie, ale większe od nachylenia orbit innych planet - z wyjątkiem orbit Merkurego i Plutona. Zatem ma to duży wpływ na częstotliwość przejść Wenus przed tarczą słoneczną, które są rzadsza od przejść Merkurego przed tarczą słoneczną. Ostatnio takie zjawiska zaobserwowano m. in. 8 grudnia 1871 roku i 6 grudnia 1882 roku. Najbliższe wystąpiło 8 grudnia 2004 roku, a ponownie będzie można je ujrzeć 5 czerwca 2012 roku.
Należy zaznaczyć, że Merkury i Wenus są jedynymi planetami, które dla obserwatora ziemskiego mogą od czasu do czasu być widoczne na tle tarczy słonecznej. Po raz pierwszy zdał sobie sprawę z tego faktu Jan Kepler i m. in. obliczył dokładne daty tych zjawisk w XVII wieku. Wynikało z nich, że Merkury będzie widoczny na tle tarczy słonecznej 7 lutego 1631 roku, a Wenus 6 grudnia tego samego roku. Niestety ten wielki uczony nie dożył tego wspaniałego spełnienia się tych przewidywań.
Zjawisko przejścia Merkurego przed tarczą Słońca obserwował Piotr Gassendi, który usiłował także zaobserwować przejście Wenus. Oczekiwane zjawisko jednak nie nastąpiło, czego początkowo nie potrafiono wyjaśnić. Dopiero po pewnym czasie stwierdzono, że Wenus istotnie w roku 1631 przeszła przed tarczą słoneczną, ale miało to miejsce w nocy z 6 na 7 grudnia i dlatego nie mogło być widoczne we Francji.
Znany angielski astronom Edmund Halley 91656 - 1742) doszedł do wniosku, iż przejścia Wenus przed tarczą Słońca można z powodzeniem wykorzystać do pomiaru odległości Ziemi od Słońca. Opracował nawet szczegółowo metodę dokonywania pomiarów, która jednak nie jest stosowana w naszych czasach. Metodę Halley'a wykorzystano do obserwacji przejścia Wenus w roku 1769 roku i dość dokładnie jak na owe czasy wyznaczono odległość Ziemi od Słońca. Z pomiarów wynikało, że średnia odległość Ziemi od Słońca wynosi 152 miliony kilometrów. W rzeczywistości odległość ta jest mniejsza o około 2,5 miliona kilometrów, a stwierdzono to już w późniejszych czasach, gdy zastosowano dużo dokładniejszą metodę pomiaru.
Komentarze użytkowników
( DODAJ SWÓJ )
Nikt jeszcze nie napisał komentarza do tego materiału.Napisz komentarz
Odpowiedz na pytanie zadane w sondzie.
Zjawiska oraz wydarzenia w nadchodzącym miesiącu.
Zagłosuj lub zgłoś swoją stronę.
Ostatnio pisaliście:
Twoje Imię
26.09.2022, 23:24