28 lutego 2021r.   CT 01:04   UT 00:04   JD 2459274.5034
  • Strona Główna
  • Mapa portalu
  • Kontakt
..::AstroVisioN::.. Internetowy Portal Astronomiczny - wszechświat nigdy nie był tak blisko...
| |
  • Wiedza
    • Podstawy Astronomii
    • Spojrzenie w Kosmos
    • Astronautyka
    • Gwiazdy i Galaktyka
    • Astronomia Pozagalaktyczna
    • Inne Tematy
  • News
    • Wszystkie
    • Astronomia
    • Zjawiska
    • Radio
    • Portal
  • Obserwacje
    • Początki Obserwacji
    • Specyfikacja Obserwacji
    • Sprzęt
    • Astrofotografia
    • Nasze Obserwacje
  • Forum
  • Katalog
  • AVN.FM
    • O AVN.FM
    • Regulamin
    • Współpraca
    • Nasze Audycje
    • Prawa Autorskie
  • Pokazy Nieba
  • TZMA2015
12
Najdokładniejszy pomiar odległości do LMC

Najdokładniejszy pomiar odległości do LMC
Wielki Obłok Magellana jest najlepiej poznanym obiektem południowego nieba. Aż trudno uwierzyć, że dopiero trzy lata temu astronomowie określili odległość do tej galaktyki z dokładnością na poziomie 2%.

Widok Drogi Mlecznej po kolizji z Andromedą

Widok Drogi Mlecznej po kolizji z Andromedą
Astronomowie z NASA ogłosili, że są w stanie z dużą dokładnością przewidzieć, jak kosmiczna kolizja Drogi Mlecznej z Andromedą może wpłynąć nie tylko na samą Galaktykę, ale i na nasz Układ Słoneczny.

  • Najnowsze
  • Odległość do Wielkiego Obłoku Magellana znana z dokładnością do 2%
  • Zakończył się Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2014 - Relacja z imprezy
  • Galaktyka Andromedy - perła jesiennego nieba
  • Eta Carinae jako LBV
  • Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2012 - relacja z imprezy
  • O jednej takiej, co udaje RR Lyrae
  • Tranzyt Wenus 2012 razem z AstroVisioN - relacja
  • Popularne
  • Polecane
  • Toruński Zlot Miłośników Astronomii 2012 - relacja z imprezy
  • Opozycje Marsa
  • Tutorial obróbki szkiców w programie GIMP
  • Astronomiczna przygoda w Chile
  • Moja przygoda w RPA
  • Prawdziwy kształt Mgławicy Pierścień
Zasady klasyfikacji widmowej gwiazd

Zasady klasyfikacji widmowej gwiazd

6 Kwi 2005r. w Widma Gwiazd napisał/a Marcin Szulc

Poznanie różnorodności widm gwiazdowych ma podstawowe znaczenie w badaniach astrofizycznych. Już w roku 1817 Fraunhofer dostrzegł, że w widmach gwiazd można rozróżnić trzy zasadnicze typy: widma gwiazd białych, takich jak Syriusz (α Canis Maioris), widma gwiazd żółtych, takich jak Betelgeuze (α Orionis).

       Poznanie różnorodności widm gwiazdowych ma podstawowe znaczenie w badaniach astrofizycznych. Już w roku 1817 Fraunhofer dostrzegł, że w widmach gwiazd można rozróżnić trzy zasadnicze typy: widma gwiazd białych, takich jak Syriusz (α Canis Maioris), widma gwiazd żółtych, takich jak Betelgeuze (α Orionis). Prace klasyfikacyjne widm gwiazdowych rozwinęły się dopiero w II połowie XIX wieku. Przyczyniło się do tego z jednej strony wykrycie przez Kirchoffa i Bunsena praw dotyczących powstawania widm absorpcyjnych i emisyjnych, z drugiej zaś strony – postęp w technice obserwacyjnej.

       Pionierem właściwej klasyfikacji widm gwiazdowych był A. Secchi, który stosując do obserwacji wizualny spektroskop przeprowadził klasyfikację widm około 4000 gwiazd, dzieląc je na 4 klasy. Do pierwszej klasy zaliczył widma z liniami absorpcyjnymi wodoru, do drugiej – widma podobne do słonecznego, do trzeciej – widma gwiazd czerwonych z pasmami absorpcyjnymi, do czwartej zaś – również gwiazdy czerwone z pasmami ograniczonymi ostro do strony czerwonej (pasma węglowe). Astronom niemiecki H. C. Vogel pogłębił tę klasyfikację, dzieląc klasy Secchiego na podklasy i umieszczając je w kolejności, którą uważał za ciąg ewolucyjny.

       W roku 1876 H. Draper w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej zdołał uzyskać pierwszą udana fotografię widma gwiazdy. Od tego czasu metody fotograficzne obserwowania widm gwiazdowych zaczęły wypierać metody wizualne i w krótkim czasie stały się jedynymi metodami stosowanymi do badań spektralnych w astrofizyce. Widma gwiazd w celach klasyfikacyjnych otrzymywano za pomocą pryzmatów obiektywowych umieszczanych przed obiektywami astrografów. W roku 1886 amerykański astronom E. C. Piekering zainicjował regularne obserwacje widm gwiazd w obserwatorium astronomicznym Uniwersytetu Harvarda (Cambridge, USA). W tych badaniach wzięli udział pracownicy tego obserwatorium, przede wszytkim Miss A. J. Cannon, której zawdzięczamy przyjętą dziś ogólnie klasyfikację widmową, opartą na ocenach natężeń względnych wybranych linii widmowych, charakterystycznych dla rozmaitych klas widmowych, jak np. linie wodorowe serii Balmera, występujące w widmach wszystkich prawie gwiazd, linie helu i niektórych metali.

Referencje:
Eugeniusz Rybka: "Astronomia Ogólna" wyd. VI

Komentarze użytkowników

( DODAJ SWÓJ )
Nikt jeszcze nie napisał komentarza do tego materiału.

Napisz komentarz

Avatar
Twoje Imię
1.03.2021, 01:04



Zastrzegamy sobie możliwość edycji wpisów
w przypadku rażących błędów ortograficznych.

Email | Źródła RSS

Odpowiedz na pytanie zadane w sondzie.

Za co lubicie AVN?






Zjawiska oraz wydarzenia w nadchodzącym miesiącu.

Zagłosuj lub zgłoś swoją stronę.

Ostatnio pisaliście:

Rozalia: Jest to temat bardzo interesujacy ale zarowno tez dla m...
Sylwia: Dlaczego na naszym niebie sa caly czas te same gwiazdoz...
luisa kim: Przydałaby się jednak aktualizacja.

  • O Nas
  • Redakcja
  • Kontakt
  • Współpraca
  • Mapa Portalu
  • Oddział Prasowy
  • Subskrybcja
AstroVisioN - Internetowy Portal Astronomiczny
All rights reserved - Wszelkie prawa zastrzeżone. Copyright © 2004 - 2021 r.
Designed by: PROART Serwer zapewnia: proart-studio.com