Klasyfikacja Morgana-Keenana
6 Kwi 2005r. w
Widma Gwiazd napisał/a
Marcin Szulc
W oparciu o wykres H-R opracowano po roku 1940 w obserwatorium Yerkesa w USA ulepszoną klasyfikację spektralną gwiazd. W klasyfikacji tej uwzględniono zauważone przez W.W. Morgana około roku 1930, różnice, jakie występują w niektórych liniach absorpcyjnych należących do tych samych klas spektralnych w systemie HD. Zaszła konieczność wprowadzenia oprócz klas widmowych jeszcze klasy światłości, które oznaczają położenie gwiazdy na wykresie H-R.
W oparciu o wykres H-R opracowano po roku 1940 w obserwatorium Yerkesa w USA ulepszoną klasyfikację spektralną gwiazd. W klasyfikacji tej uwzględniono zauważone przez W.W. Morgana około roku 1930, różnice, jakie występują w niektórych liniach absorpcyjnych należących do tych samych klas spektralnych w systemie HD. Zaszła konieczność wprowadzenia oprócz klas widmowych jeszcze klasy światłości, które oznaczają położenie gwiazdy na wykresie H-R.
Nowa klasyfikacja oznaczana jest literami M-K od liter początkowych nazwisk pierwszych dwóch autorów wydanego w roku 1943 atlasu (W. W. Morgan, P. C. Keenan, E. Kellman), zawierającego widma charakterystyczne wybranych gwiazd i reprezentujących zarówno klasę widmową jak i światłość. Klasę światłości oznaczamy liczbą rzymską umieszczaną z symbolem oznaczającym klasę spektralną według następujących zasad:
I – nadolbrzymy
II – jasne olbrzymy
III – olbrzymy
IV – podolbrzymy
V – ciąg główny
VI – podkarły
Na przykład Słońce, należące do głównego ciągu, ma w klasyfikacji M-K oznaczenie G2V. W późniejszych pracach niektóre klasy dzielono na podklasy przez dodawanie do liczb rzymskich, oznaczających światłości, liter a, ab, b.
Klasyfikacja harvardzka oparta była na widmach gwiazd uzyskiwanych za pomocą pryzmatów obiektywowych, natomiast klasyfikacja M-K opiera się na widmach zaobserwowanych przy pomocy spektrografów szczelinowych o małej dyspersji.
Klasyfikacja spektralna M-K jest bardo użyteczna przy wyznaczaniu wielkości absolutnych gwiazd i jako dwuwymiarowa jest dokładniejsza niż jednowymiarowa klasyfikacja harvardzka. Kryteria stosowane do klasyfikacji M-K miały charakter empiryczny, a celem jej było możliwie dokładne umiejscowienie gwiazdy na wykresie H-R w oparciu jedynie o właściwości widma gwiazd, zarówno jeżeli chodzi o linie absorpcyjne, jak i emisyjne. Klasyfikacja M-K jest obecnie powszechnie przyjmowana przez astronomów.
Referencje:
Eugeniusz Rybka: "Astronomia Ogólna" wyd. VI
Odpowiedz na pytanie zadane w sondzie.
Zjawiska oraz wydarzenia w nadchodzącym miesiącu.
Twoje Imię
7.03.2021, 06:23