Gwiezdne separatory
30 Wrz 2008r. w
Inne układy planetarne napisał/a
Paweł Tomicki
Gwiezdne separatory obiektów trans-neptunowych pomagają Europejskiemu Obserwatorium Południowemu (ESO) w wykrywaniu planet znajdujących się poza Układem Słonecznym.
Urządzenie PRIMA z gwiezdnymi separatorami obiektów trans–neptunowych zostało pomyślnie sprawdzone na początku września. PRIMA umożliwi wykrywanie planet z poza Układu Słonecznego z pomiarami astrometrycznymi wysokiej precyzji. Urządzenie to pokaże również obrazy niewyraźnych obiektów.
Południowe Obserwatorium Europejskie (ESO) stworzyło urządzenie PRIMA na bardzo dużym teleskopie interferometrowym (VLTI) w Chile. Gwiezdne separatory obiektów trans-neptunowych zainstalowano na dwóch teleskopach pomocniczych VLTI.
Separator gwiezdny
TNO (obiekt trans-neptunowy) zaopatrzy ESO w separatory gwiezdne dla wszystkich czterech zespołów teleskopów (UT) oraz dwóch teleskopów pomocniczych (AT). Separator gwiezdny jest systemem optyczno–mechanicznym, zaprojektowanym do oddzielania światła od dwóch obiektów astronomicznych. System STS jest unikalną kombinacją precyzyjnej optyki, zaawansowanego projektu mechanicznego oraz wymyślnej inżynierii.
Poszukiwanie nowych planet
Od roku 1995, kiedy to pierwszy raz dokonano potwierdzonego odkrycia planety spoza Układu Słonecznego, odkryto więcej niż 300 planet orbitujących inne gwiazdy. Większość tych odkryć zostało dokonanych przy pomocy metody prędkości promieniowej (mierzenie odchyleń względnej prędkości gwiazdy). Astrometria techniką uzupełniającą dla metody prędkości promieniowej.
Ma to inne odchylenie wykrycia, bardziej stosowne dla planet na wielkich orbitach, podobne do naszego własnego Układu Słonecznego. W celu pomyślnego odkrywania planet spoza Układu Słonecznego potrzebna jest dokładność przynajmniej 10 mikrosekund łuku, w porównaniu z możliwością wykrycia monety Euro na Księżycu, będąc na powierzchni Ziemi. Leży to poza granicami możliwości obecnych teleskopów kosmicznych oraz tych umiejscowionych na Ziemi, włączając Teleskop Kosmiczny Hubble'a.
Jak działa PRIMA
PRIMA składa się z czterech głównych podsystemów: Separatorów Gwiezdnych, Różnicowych Linii Opóźnienia, Jednostek Czujników Metrologicznych oraz Obwódkowych.
TNO były odpowiedzialne za rozwój Separatorów Gwiezdnych. PRIMA pozwala na jednoczesną obserwację dwóch obiektów. Jeden jest jasną gwiazdą na polu widzenia teleskopu, a druga (słabsza) obiektem naukowym.
Jasna gwiazda jest używana do kontrolowania analizy interferometrycznej (pozycja brzegowa). Kiedy brzegi jasnej gwiazdy są ustabilizowane, brzegi słabszego obiektu naukowego mogą być badane. Przy pomocy PRIMA globalna wielkość ograniczania VLTI uzyska około cztery wielkości gwiazdowe. Obserwacje naukowe zaczną się po ukończeniu fazy 6–miesięcznego testowania oraz fazy charakteryzowania.
Źródło: Space Daily
Tłumaczenie: Paweł Tomicki
Twoje Imię
9.02.2023, 13:59