Apollo 11: 40. rocznica (część 5)
18 Lip 2009r. w Lot na Księżyc napisał/a Krzysztof KanawkaJest to piąty z serii artykułów przybliżających okoliczności pierwszej misji załogowej na powierzchnię Srebrnego Globu.
Lata 1965-1966: trwa program Gemini. Amerykańskie osiągnięcia w ramach programu Gemini to kolejno opanowanie procedury spacerów kosmicznych, pierwsze prawdziwe zbliżenia się i dokowania pomiędzy statkami na orbicie oraz długoczasowe loty kosmiczne, trwające nawet 14 dni. Te osiągnięcia były potrzebne dla programu Apollo. Program Gemini zakończył się pełnym sukcesem pod koniec 1966 roku.
Astronauta White spaceruje w przestrzeni kosmicznej / Credits - NASA
Ostatnie osiągnięcie ważne Związku Radzieckiego w kosmicznym wyścigu to pierwsze udane automatyczne lądowanie próbnika na powierzchni Księżyca. 3 lutego 1966 roku Łuna 9 wylądowała na Oceanie Burz. Jednak trzy miesiące później Amerykanie powtórzyli radziecki sukces.
W tym samym czasie jednak amerykański program Apollo nabierał rozpędu, a radziecki odpowiednik pozostawał coraz bardziej w tyle i musiał poszukiwać coraz bardziej drastycznych rozwiązań inżynieryjnych w swoim projekcie. Pomimo tego, na początku 1967 roku oba mocarstwa dokonywały ostatnich przygotowań nowych załogowych statków kosmicznych. Amerykanie mieli już prawie gotowy statek Apollo, a Rosjanie - statek Sojuz.
Wtedy też to nastąpiły dwie katastrofy o ogromnym znaczeniu dla dalszego podboju kosmosu. Wpierw Amerykanie doświadczyli tragedii podczas testów Apollo 1, w której wiele błędów konstrukcyjnych doprowadziło do pożaru, w którym zginęło trzech astronautów. Wydarzyło się to 27 stycznia 1967 roku. Następnie, 24 kwietnia 1967 podczas powrotu na Ziemię pierwszej misji nowej radzieckiej kapsuły Sojuz 1 zginął radziecki kosmonauta.
Zaloga Apollo 1 - White, Grissom, Chafee / Credits - NASA
Krajem, który szybciej otrząsnął się z katastrofy były Stany Zjednoczone. Już półtora roku później, w październiku 1968 roku, zmodernizowana wersja kapsuły Apollo poleciała na orbitę wokółziemską i dokonała serii ważnych testów. Ta misja nazywała się Apollo 7. W międzyczasie Amerykanie pracowali nad lądownikiem księżycowym oraz potężną rakietą Saturn V, która miała zaprowadzić Stany Zjednoczone na Księżyc. Testy rakiety Saturn V zaczęły się w listopadzie 1967 roku i wypadały bardzo pozytywnie.
Test rakiety Saturn V (bezzałogowa misja Apollo 6). Był to test, który doświadczył najwięcej problemów technicznych. / Credits - NASA
W tym samym czasie Rosjanie pracowali nad równie potężną i wielką rakietą N1, która jednak była gotowa do swego pierwszego lotu dopiero na początku 1969 roku. Ponadto, Związek Radziecki pracował nad programem Zond, który w części księżycowej składał się z zredukowanej kapsuły Sojuz. Program ten miał na celu oblot wokół Srebrnego Globu, a następnie bezpieczny powrót na Ziemię. Bezzałogowe testy w ramach tego programu były najczęściej nieudane, stąd w obawie przed następną katastrofą nie zdecydowano się wysłać kosmonautów na oblot dookoła Księżyca.
Rakieta N1 - radziecki odpowiednik rakiety Saturn V / ze strony astronautix.com
Amerykanie jednak wciąż się obawiali radzieckich prób prześcignięcia w wyścigu na Księżyc, dlatego zdecydowali się zmienić cel swojej kolejnej misji - Apollo 8 - na orbitę księżycową. Start misji nastąpił 21 grudnia 1968 roku. Była to pierwsza misja w historii ludzkości, w trakcie której załogowy statek kosmiczny dotarł i zaczął krążyć wokół innego niż Ziemia ciała niebieskiego. Dzięki temu wyczynowi Amerykanie wyraźnie wyprzedzili Rosjan w wyścigu na Księżyc.
Wschód Ziemi nad Księżycem. Zdjęcie wykonane podczas misji Apollo 8 / Credits - NASA
Tak zakończył się rok 1968. Amerykanie byli już blisko Księżyca. Potrzebowali jedynie przetestować swój lądownik księżycowy a następnie dokonać lądowania na Srebrnym Globie. Rosjanie natomiast dopiero dokonywali pierwszych lotów oraz nieudanych prób dokowania na orbicie za pomocą poprawionej kapsuły Sojuz. Warto w tym miejscu dodać, że w tym momencie NASA posiadała już duże doświadczenie w kwestii dokowania obiektów na orbicie, ponieważ był to jeden z celów wcześniejszego programu Gemini.
CDN...
Astronauta White spaceruje w przestrzeni kosmicznej / Credits - NASA
Ostatnie osiągnięcie ważne Związku Radzieckiego w kosmicznym wyścigu to pierwsze udane automatyczne lądowanie próbnika na powierzchni Księżyca. 3 lutego 1966 roku Łuna 9 wylądowała na Oceanie Burz. Jednak trzy miesiące później Amerykanie powtórzyli radziecki sukces.
W tym samym czasie jednak amerykański program Apollo nabierał rozpędu, a radziecki odpowiednik pozostawał coraz bardziej w tyle i musiał poszukiwać coraz bardziej drastycznych rozwiązań inżynieryjnych w swoim projekcie. Pomimo tego, na początku 1967 roku oba mocarstwa dokonywały ostatnich przygotowań nowych załogowych statków kosmicznych. Amerykanie mieli już prawie gotowy statek Apollo, a Rosjanie - statek Sojuz.
Wtedy też to nastąpiły dwie katastrofy o ogromnym znaczeniu dla dalszego podboju kosmosu. Wpierw Amerykanie doświadczyli tragedii podczas testów Apollo 1, w której wiele błędów konstrukcyjnych doprowadziło do pożaru, w którym zginęło trzech astronautów. Wydarzyło się to 27 stycznia 1967 roku. Następnie, 24 kwietnia 1967 podczas powrotu na Ziemię pierwszej misji nowej radzieckiej kapsuły Sojuz 1 zginął radziecki kosmonauta.
Zaloga Apollo 1 - White, Grissom, Chafee / Credits - NASA
Krajem, który szybciej otrząsnął się z katastrofy były Stany Zjednoczone. Już półtora roku później, w październiku 1968 roku, zmodernizowana wersja kapsuły Apollo poleciała na orbitę wokółziemską i dokonała serii ważnych testów. Ta misja nazywała się Apollo 7. W międzyczasie Amerykanie pracowali nad lądownikiem księżycowym oraz potężną rakietą Saturn V, która miała zaprowadzić Stany Zjednoczone na Księżyc. Testy rakiety Saturn V zaczęły się w listopadzie 1967 roku i wypadały bardzo pozytywnie.
Test rakiety Saturn V (bezzałogowa misja Apollo 6). Był to test, który doświadczył najwięcej problemów technicznych. / Credits - NASA
W tym samym czasie Rosjanie pracowali nad równie potężną i wielką rakietą N1, która jednak była gotowa do swego pierwszego lotu dopiero na początku 1969 roku. Ponadto, Związek Radziecki pracował nad programem Zond, który w części księżycowej składał się z zredukowanej kapsuły Sojuz. Program ten miał na celu oblot wokół Srebrnego Globu, a następnie bezpieczny powrót na Ziemię. Bezzałogowe testy w ramach tego programu były najczęściej nieudane, stąd w obawie przed następną katastrofą nie zdecydowano się wysłać kosmonautów na oblot dookoła Księżyca.
Rakieta N1 - radziecki odpowiednik rakiety Saturn V / ze strony astronautix.com
Amerykanie jednak wciąż się obawiali radzieckich prób prześcignięcia w wyścigu na Księżyc, dlatego zdecydowali się zmienić cel swojej kolejnej misji - Apollo 8 - na orbitę księżycową. Start misji nastąpił 21 grudnia 1968 roku. Była to pierwsza misja w historii ludzkości, w trakcie której załogowy statek kosmiczny dotarł i zaczął krążyć wokół innego niż Ziemia ciała niebieskiego. Dzięki temu wyczynowi Amerykanie wyraźnie wyprzedzili Rosjan w wyścigu na Księżyc.
Wschód Ziemi nad Księżycem. Zdjęcie wykonane podczas misji Apollo 8 / Credits - NASA
Tak zakończył się rok 1968. Amerykanie byli już blisko Księżyca. Potrzebowali jedynie przetestować swój lądownik księżycowy a następnie dokonać lądowania na Srebrnym Globie. Rosjanie natomiast dopiero dokonywali pierwszych lotów oraz nieudanych prób dokowania na orbicie za pomocą poprawionej kapsuły Sojuz. Warto w tym miejscu dodać, że w tym momencie NASA posiadała już duże doświadczenie w kwestii dokowania obiektów na orbicie, ponieważ był to jeden z celów wcześniejszego programu Gemini.
CDN...
Komentarze użytkowników
( DODAJ SWÓJ )
Nikt jeszcze nie napisał komentarza do tego materiału.Napisz komentarz
Odpowiedz na pytanie zadane w sondzie.
Zjawiska oraz wydarzenia w nadchodzącym miesiącu.
Zagłosuj lub zgłoś swoją stronę.
Ostatnio pisaliście:
Twoje Imię
20.03.2023, 12:48