MN112 - Nowa gwiazda z klasy jasnych błękitnych gwiazd zmiennych
7 Sty 2010r. w
Astronomia napisał/a
Tomasz Lechański
Gwiazdy z klasy jasnych błękitnych zmiennych (LBV) należą do rzadkiej grupy niezwykle masywnych gwiazd, które balansują na krawędzi stabilności.
Gwiazdy z klasy jasnych błękitnych zmiennych (LBV) należą do rzadkiej grupy niezwykle masywnych gwiazd, które balansują na krawędzi stabilności. Najbardziej znaną gwiazdą z tej klasy jest dobrze przebadana Eta Carinae, która podobnie jak i inne gwiazdy LBV jest spowita w mgławicy, którą sama stworzyła. Fakt, iż gwiazda nie jest stabilna sprawia, że wyrzuca ona w przestrzeń olbrzymie ilości materiału w trakcie swojego krótkiego głównego okresu życia. To co przyczynia się do tego, że te gwiazdy są tak niestabilne pozostaje nadal bez odpowiedzi, głównie za sprawą małej liczby takich gwiazd jak ta. Zwarzywszy na to, że funkcja masy początkowej zakłada, iż tak masywne gwiazdy powinny być rzadkością to ich rozpoznawanie jest bardzo trudne z powodu czerwienienia wywołanego przez ich mgławice.
Gwiazda Eta Carinae
Międzynarodowy zespół z Rosji i Afryki Południowej proponuje, że mgławica sama w sobie może pomóc w identyfikacji potencjalnych gwiazd z klasy LBV. W celu zbadania tej hipotezy przeskanowali oni archiwa obrazów z teleskopu Spitzer w celu znalezienia mgławic posiadających cechy podobne do tych, w których wiemy, że znajdują się gwiazdy z klasy LBV.
W swojej pracy na temat potencjalnych mgławic naukowcom udało się zidentyfikować jedną, znaną jako MN112. W celu uzyskania większej ilości informacji zespół wykonał obrazy widma w wysokiej rozdzielczości gwiazdy centralnej. Ustalono, że gwiazda ta wykazuje duże podobieństwa do znanej już gwiazdy LPV P Cygni. Co najważniejsze, potencjalny kandydat do miana LBV wykazał bardzo silne linie emisyjne wodoru, helu oraz jodu zaraz obok linii absorpcyjnych dla tych pierwiastków. Jest to wywołane występowaniem obszarów o bardzo wysokim ciśnieniu w atmosferze gwiazdy lub też interakcją pomiędzy szybko wiejącym wiatrem od gwiazdy z wolno poruszającą się mgławicą wokół niego. Dlatego też obszar o wysokim ciśnieniu staje się bardziej skupiony i wydziela linie promieniowania. Jako, że porusza się on w kierunku zewnętrznym jest on lekko niebieskawy i dlatego nie pojawia się bezpośrednio ponad linią absorpcji wywołaną przez stosunkowo mniej gęstszą atmosferę. Ta zależność jest znana jako profil typu P Cygni.
Kolejną cechą identyfikującą gwiazdy z klasy LBV jest to, że są one zmienne w zakresie 1-2 wielkości gwiazdowej. Naukowcy posiadają zapisy na temat jednej gwiazdy zachowane na fotograficznych płytach z 1965 roku jak i bardziej współczesne pomiary dokonane przy pomocy matryc CCD dzięki którym odkryli, że nie zaobserwowano aby gwiazda zmieniła swoją obserwowaną jasność w barwie niebieskiej wynoszącą m
B=17
m. Jednak w obszarze zarejestrowanym w podczerwieni udało im ustalić przy użyciu własnych obserwacji fotometrycznych, że jasność gwiazdy wzrosła o 0,4 wielkości w ciągu poprzednich 19 lat. Pomimo, iż jest to wartość bliska przewidywanej zmienności dla gwiazdy z klasy LBV to badacze sugerują, że możliwe jest aby znaczna ilość gwiazd LBV, jeśli nie wszystkie z nich, przechodziła przez długie, spokojne okresy (liczone w wiekach), tak więc szybka zmienność (liczona w latach i dekadach) obserwowana w większości przypadków klasycznych gwiazd LBV może być jedynie wynikiem przypadkowego wyboru.
nitjer
19.01.2010, 12:46