Stare i młode kratery w regionie Sirenum Fossae na Marsie
5 Lut 2010r. w Astronomia napisał/a Marek SkowerskiZnajdujący się na Czerwonej Planecie region Sirenum Fossae rozciąga się na ponad 2500 km na południowy zachód od regionu wulkanicznego Tharsis, w którym znajduje się Olympus Mons, najwyższy wulkan w Układzie Słonecznym.
Znajdujący się na Czerwonej Planecie region Sirenum Fossae rozciąga się na ponad 2500 km na południowy zachód od regionu wulkanicznego Tharsis, w którym znajduje się Olympus Mons, najwyższy wulkan w Układzie Słonecznym.
Na tym ujęciu Gór Południowych na Marsie widać młode i stare kratery, uwieczniło to urządzenie Mars Express High Resolution Stereo Camera.
Część regionu Sirenum Fossae
Na obrazie przedstawiono miejsce o współrzędnych areograficznych 28oS i 185oE, stanowiące część regionu Sirenum Fossae w Górach Południowych. Ujęcie obejmuje obszar na północ od krateru Magelhaens. Ma on wymiary 230 na 127 kilometrów i obejmuje swym obszarem 29 450 kilometrów kwadratowych, co w przybliżeniu odpowiada powierzchni Belgii. Rozdzielczość tego zdjęcia to około 29 metrów na piksel.
Region Sirenum Fossae ciągnie się przez 2500 kilometrów na południowy zachód od regionu wulkanicznego Tharsis, w którym ulokowany jest Olympus Mons, najwyższy wulkan w naszym Układzie Słonecznym. Sirenum Fossae to system rowów uformowanych przez naprężenia skorupy planety podczas wypiętrzenia regionu Tharsis. Jeden z rowów widoczny jest jako dwie pary równoległych linii biegnących z góry na dół na lewo od środka.
Na podstawie ilości pokrywających region kraterów uderzeniowych ocenia się, Góry Południowe są starsze od Nizin Północnych. Da się tu zauważyć wiele kraterów o średnicy 50 kilometrów. Często widać na nich ślady erozji co świadczy o tym, że powstały one setki tysięcy lat temu.
Po lewej na zdjęciu widać krater uderzeniowy o średnicy około 28 kilometrów. W przeciwieństwie do innych kraterów w pobliżu, ten nosi mniej śladów erozji - zarówno krawędź jak i wierzchołek centralny są tam dalej widoczne. W pobliżu są trzy inne kratery: na zachód leży duży krater o średnicy 56 kilometrów, na północnym wschodzie jest kolejny, mający 34 kilometry szerokości, zaś na południu jeszcze jeden, znacznie mniejszy, bo mający tylko 9 kilometrów średnicy.
Kratery te da się uporządkować pod względem wieku na podstawie ich wyglądu. Dwa największe są najstarsze, ponieważ zostały zniszczone przez ten o średniej wielkości. Najmniejszy jest równocześnie najmłodszy, ponieważ powstał on w środku tego średniego krateru.
W środkowej części zdjęcia da się wyodrębnić płaskowyż i dowody na dalszą erozję. Szczególnie widać to po szerokim systemie dolin na południowym zboczu.
Na tym ujęciu Gór Południowych na Marsie widać młode i stare kratery, uwieczniło to urządzenie Mars Express High Resolution Stereo Camera.
Część regionu Sirenum Fossae
Na obrazie przedstawiono miejsce o współrzędnych areograficznych 28oS i 185oE, stanowiące część regionu Sirenum Fossae w Górach Południowych. Ujęcie obejmuje obszar na północ od krateru Magelhaens. Ma on wymiary 230 na 127 kilometrów i obejmuje swym obszarem 29 450 kilometrów kwadratowych, co w przybliżeniu odpowiada powierzchni Belgii. Rozdzielczość tego zdjęcia to około 29 metrów na piksel.
Region Sirenum Fossae ciągnie się przez 2500 kilometrów na południowy zachód od regionu wulkanicznego Tharsis, w którym ulokowany jest Olympus Mons, najwyższy wulkan w naszym Układzie Słonecznym. Sirenum Fossae to system rowów uformowanych przez naprężenia skorupy planety podczas wypiętrzenia regionu Tharsis. Jeden z rowów widoczny jest jako dwie pary równoległych linii biegnących z góry na dół na lewo od środka.
Na podstawie ilości pokrywających region kraterów uderzeniowych ocenia się, Góry Południowe są starsze od Nizin Północnych. Da się tu zauważyć wiele kraterów o średnicy 50 kilometrów. Często widać na nich ślady erozji co świadczy o tym, że powstały one setki tysięcy lat temu.
Po lewej na zdjęciu widać krater uderzeniowy o średnicy około 28 kilometrów. W przeciwieństwie do innych kraterów w pobliżu, ten nosi mniej śladów erozji - zarówno krawędź jak i wierzchołek centralny są tam dalej widoczne. W pobliżu są trzy inne kratery: na zachód leży duży krater o średnicy 56 kilometrów, na północnym wschodzie jest kolejny, mający 34 kilometry szerokości, zaś na południu jeszcze jeden, znacznie mniejszy, bo mający tylko 9 kilometrów średnicy.
Kratery te da się uporządkować pod względem wieku na podstawie ich wyglądu. Dwa największe są najstarsze, ponieważ zostały zniszczone przez ten o średniej wielkości. Najmniejszy jest równocześnie najmłodszy, ponieważ powstał on w środku tego średniego krateru.
W środkowej części zdjęcia da się wyodrębnić płaskowyż i dowody na dalszą erozję. Szczególnie widać to po szerokim systemie dolin na południowym zboczu.
Komentarze użytkowników
( DODAJ SWÓJ )
Nikt jeszcze nie napisał komentarza do tego materiału.Napisz komentarz
Odpowiedz na pytanie zadane w sondzie.
Zjawiska oraz wydarzenia w nadchodzącym miesiącu.
Zagłosuj lub zgłoś swoją stronę.
Ostatnio pisaliście:
Twoje Imię
20.03.2023, 14:15