Kolejne dowody istnienia wody na Księżycu
9 Mar 2010r. w Astronomia napisał/a Mateusz MarońskiDzięki informacjom zebranym przez radar NASA, zainstalowany na pokładzie indyjskiej sondy kosmicznej Chandrayaan-1, naukowcy odkryli pokłady lodu zalegające w okolicach północnego bieguna Księżyca.
Dzięki informacjom zebranym przez radar NASA, zainstalowany na pokładzie indyjskiej sondy kosmicznej Chandrayaan-1, naukowcy odkryli pokłady lodu zalegające w okolicach północnego bieguna Księżyca. Radar z syntetyczną aperturą należący do NASA zidentyfikował ponad 40 niewielkich kraterów, w których znajduje się zamarznięta woda. Średnice odkrytych kraterów wahają się od 2 do 15 km i pomimo, że całkowita ilość lodu w każdym z kraterów zależy od jego grubości, naukowcy oceniają, że może się w nich znajdować min. 600 milionów ton metrycznych wody w stanie stałym.
Paul Spudis, główny badacz z Instytutu Lunar & Planetary Institute w Houston, który zajmuje się analizą badań eksperymentu Mini-SAR informuje, że zdjęcia oraz analizy pomiarowe potwierdzają istnienie wody na powierzchni Księżyca. Według naukowca ostatnie odkrycia jeszcze bardziej powinny utrzymywać nas w przekonaniu, że Księżyc jest niezwykle interesującym obiektem badań.
Przez ostatnie kilka lat, radar SAR, urządzenie skonstruowane w Centrum Lotniczym Marynarki Wojennej NAWC w Kalifornii, mapował niewidoczne z Ziemi, stale zacienione kratery znajdujące się na biegunach Księżyca. Aby poznać charakterystykę powierzchni radar wykorzystuje właściwości polaryzacyjne odbitych fal radiowych. Wyniki jego pracy ukazały pokłady, których cechy są podobne do charakterystyki lodu.
Mapa CPR północnego bieguna Księżyca z radaru Mini-SAR, który wysyła sygnały promieniowania radiowego spolaryzowanego kołowo (lewoskrętnie). Po odbiciu od powierzchni Księżyca odbity sygnał powraca z odwróconą polaryzacją. Stosunek mocy wysłanego i powracającego sygnału o przeciwnych polaryzacjach określa się jako CPR - Circular Polarization Ratio. Nowe kratery (zaznaczone na czerwono) wykazują wysokie wartości CPR po wewnętrznych i zewnętrznych stronach ich krawędzi. Wiąże się to z opadaniem odłamków skalnych w okolicach strefy uderzenia stąd wysoki poziom CPR w miejscach rozproszenia. "Nienaturalne" kratery (zaznaczone na zielono) wykazują wysoki poziom CPR jedynie po wewnętrznych stronach krawędzi. Wnętrze tych kraterów jest również ciągle zacienione. W tym przypadku wysoki poziom CPR jest powodowany przez wodę w postaci lodu, który zalega w trwałej postaci w regionach polarnych.
Jason Crusan, naukowiec z centrum SOMD (Space Operations Mission Directorate) uważa, że analizy danych przeprowadzone przez jego zespół badawczy potwierdzając obecność wody na powierzchni Księżyca, staną się podstawą do organizowania kolejnych misji księżycowych.
Uzyskane wyniki, które są zgodne z innymi analizami przeprowadzonymi przez NASA, wzbogacają naszą wiedzę dotyczącą występowania na powierzchni lunarnej wody w różnych stanach skupienia. Urządzenie monitorujące Moon Mineralogy Mapper, które wchodzi w skład jedenastu innych instrumentów badawczych sondy kosmicznej Chandrayaan-1, odkryło cząstki wody w polarnych regionach Księżyca, podczas, gdy sonda kosmiczna LCROSS (Lunar Crater Observation and Sensing Satellite) natrafiła na ślady pary wodnej.
Paul Spudis, główny badacz z Instytutu Lunar & Planetary Institute w Houston, który zajmuje się analizą badań eksperymentu Mini-SAR informuje, że zdjęcia oraz analizy pomiarowe potwierdzają istnienie wody na powierzchni Księżyca. Według naukowca ostatnie odkrycia jeszcze bardziej powinny utrzymywać nas w przekonaniu, że Księżyc jest niezwykle interesującym obiektem badań.
Przez ostatnie kilka lat, radar SAR, urządzenie skonstruowane w Centrum Lotniczym Marynarki Wojennej NAWC w Kalifornii, mapował niewidoczne z Ziemi, stale zacienione kratery znajdujące się na biegunach Księżyca. Aby poznać charakterystykę powierzchni radar wykorzystuje właściwości polaryzacyjne odbitych fal radiowych. Wyniki jego pracy ukazały pokłady, których cechy są podobne do charakterystyki lodu.
Mapa CPR północnego bieguna Księżyca z radaru Mini-SAR, który wysyła sygnały promieniowania radiowego spolaryzowanego kołowo (lewoskrętnie). Po odbiciu od powierzchni Księżyca odbity sygnał powraca z odwróconą polaryzacją. Stosunek mocy wysłanego i powracającego sygnału o przeciwnych polaryzacjach określa się jako CPR - Circular Polarization Ratio. Nowe kratery (zaznaczone na czerwono) wykazują wysokie wartości CPR po wewnętrznych i zewnętrznych stronach ich krawędzi. Wiąże się to z opadaniem odłamków skalnych w okolicach strefy uderzenia stąd wysoki poziom CPR w miejscach rozproszenia. "Nienaturalne" kratery (zaznaczone na zielono) wykazują wysoki poziom CPR jedynie po wewnętrznych stronach krawędzi. Wnętrze tych kraterów jest również ciągle zacienione. W tym przypadku wysoki poziom CPR jest powodowany przez wodę w postaci lodu, który zalega w trwałej postaci w regionach polarnych.
Jason Crusan, naukowiec z centrum SOMD (Space Operations Mission Directorate) uważa, że analizy danych przeprowadzone przez jego zespół badawczy potwierdzając obecność wody na powierzchni Księżyca, staną się podstawą do organizowania kolejnych misji księżycowych.
Uzyskane wyniki, które są zgodne z innymi analizami przeprowadzonymi przez NASA, wzbogacają naszą wiedzę dotyczącą występowania na powierzchni lunarnej wody w różnych stanach skupienia. Urządzenie monitorujące Moon Mineralogy Mapper, które wchodzi w skład jedenastu innych instrumentów badawczych sondy kosmicznej Chandrayaan-1, odkryło cząstki wody w polarnych regionach Księżyca, podczas, gdy sonda kosmiczna LCROSS (Lunar Crater Observation and Sensing Satellite) natrafiła na ślady pary wodnej.
Komentarze użytkowników
( DODAJ SWÓJ )
Nikt jeszcze nie napisał komentarza do tego materiału.Napisz komentarz
Odpowiedz na pytanie zadane w sondzie.
Zjawiska oraz wydarzenia w nadchodzącym miesiącu.
Zagłosuj lub zgłoś swoją stronę.
Ostatnio pisaliście:
Twoje Imię
22.09.2020, 05:52